Besteci, müzik eleştirmeni, radyo programcısı, yazar İlhan Mimaroğlu, 1926'da İstanbul'da doğdu. Cumhuriyetin kuruluş döneminin ünlü mimarlarından olan babası Kemalettin Bey'in erken ölümü üzerine üvey babasının evinde büyüdü. 1945'te Galatasaray Lisesi'ni, 1949'da Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ni bitirdi. Ankara'da bir süre Hayrullah Duygu'nun klarnet öğrencisi oldu. Bu dönemde hazırladığı radyo programlarının yanı sıra müzik yazıları yazmaya başladı. Kendisini tümüyle müziğe adayan Mimaroğlu, 1955'te Rockefeller bursuyla New York'a gitti ve Columbia Üniversitesi'nde Paul Henry Lang'in müzikbilimi, Douglas Moore'un kompozisyon sınıflarına katıldı. 1958'de Türkiye'de yayımlanan ilk telif caz kitabını yazdı. 1959'da ise New York'a tümüyle yerleşti, ama Türkiye'den hiç kopmadı. İstanbul ve Ankara radyolarında başlattığı "Çağımızın Bestecileri" programını New York'tan sürdürdü ve ayrıca caz programları hazırladı. New York sanat ortamında hemen değeri anlaşılan Mimaroğlu, The Record Hunter plak şirketinde repertuar uzmanı oldu. Ayrıca, ünlü Voice of America radyosunda sanat eleştirmenliğine başladı. Müzik ufkunu daha da açmak üzere 1963'ten başlayarak Columbia Üniversitesi'nde Vladimir Ussachevsky'den ders görerek "elektronik müzik"te sanat alanında yüksek lisans derecesini aldı. Bu arada, Edgar Varese ve Stephan Wolpe ile kompozisyon çalıştı. Daha sonra yine Columbia Üniversitesi'nde elektronik müzik dersleri vermeye başladı. Ertegün kardeşlerle otuz yılı aşkın süreyle çalıştığı Atlantic plak şirketinde, özellikle kendi bakış açısını yansıtarak, Freddie Hubbard, John Coltrane ve Charles Mingus gibi usta avangart müzisyenlerin önemli albümlerinin yapımcılığını üstlendi. Atlantic plak şirketindeyken, hem kendinin hem de John Cage, Karlheinz Stockhausen gibi çağdaş bestecilerin eserlerini plak olarak yayımlayan Finnadar logosunu yarattı. 1968'de Fransız Radyosu'nun çağrısı üzerine Müzik Araştırmaları Merkezi Stüdyosu'nda çalışmalarını sürdürdü. 1969'da Fellini'nin Satyricon filminde, yönetmenin favori bestecisi Nino Rota'nın yanı sıra Mimaroğlu'nun besteleri de yer aldı. 1971'de Guggenheim Ödülü'nü kazandı. Amerikan Besteci Yazar ve Yayımcılar Birliği ASCAP üyesi olan sanatçı, 1990'lardan başlayarak gazetelerde müzik yazıları ve denemeler yazdı. Cumhuriyet ve Yeni Yüzyıl gazetelerine New York'tan gönderdiği yazılarıyla sıra dışı sanat düşüncelerini Türk okurlarıyla paylaştı.
Müziğe bakış açısına gelince; İlhan Mimaroğlu, "Öncü Müzik" anlayışı içinde atonalitenin "çağrışımlara uygun düştüğü" görüşündedir. Elektronik yapıtlarını konvansiyonel stüdyo ortamına göre gerçekleştirerek, elektronik gereçlerle kısıtlanmaktan kaçınmış ve tını renklerine önceliği vermiştir.
Hülya Tunçağ
